niedziela, 29 grudnia 2013

Czym są Pytaki? Pretekstem! :)



Kto dawno nie mówił Ci że Cię kocha? Chcesz, żeby Ci to teraz powiedział? 
Z kim chciałbyś spędzić trochę czasu sam na sam? Umówcie się teraz.
Komu dawno nie pomagałeś? Umów się z nim teraz, w czym i kiedy mu pomożesz.


Czym są Pytaki?

 Ponieważ składają się żetonów, kart i kostek można by nazwać je grą. Jednak nie do końca byłaby to prawda. Bo w Pytakach nie ma rywalizacji, nikt też nie wygra. Bo celem Pytaków jest  wartościowe spędzenie czasu razem, rodzinnie. Pytaki są pretekstem, żeby porozmawiać, pobyć ze sobą i zrobić dla siebie nawzajem coś miłego. Pytaki mogą sprawić, że zbliżymy się do siebie.
   Początkowo, zwłaszcza niektóre osoby, zaskoczone tym, że mają mówić przy wszystkich o swoich uczuciach lub przeżyciach, odpowiadają jednym słowem, lub próbują wymigać się od odpowiedzi. Próbują korzystać z możliwości wymiany żetonu.
W miarę upływu czasu, członkowie rodziny powoli się otwierają i może nie to, że nagle stają się bardzo wylewne, ale zaczynają coś o sobie mówić.
 W Pytaki można grać w dużej grupie – my graliśmy z Rodziną, którą strasznie lubimy, ale rzadko mamy okazję się zobaczyć. Pytaki integrują, sprawiają, że można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o bliskich osobach. Jednak, leżące na półce w ciągu dnia, zamknięte w pudełku, kusiły,  i wiem, że  stały się przyczyną do rozmowy w parach. I to owocnej i naprawdę zbliżającej rozmowy :)
Myślę, że im więcej razy się gra, im ludzie są bardziej zaangażowani, im bardziej się otworzą, tym więcej można z tego czasu wyciągnąć. Inaczej gra wygląda, gdy osoby znają się mniej, inaczej, kiedy zagra ze sobą małżeństwo, jednak za każdym razem jest bardzo miło :) Trzeba jednak pamiętać, aby nikogo nie pospieszać, nie śmiać się z wypowiedzi, nie przerywać i słuchać się wzajemnie . Można też, moim zdaniem, pomagać, jeśli ktoś nie może poradzić sobie z odpowiedzią, czuje się zakłopotany lub nie przychodzi mu nic do głowy. Wiadomo, że każdy ma prawo nie odpowiedzieć na pytnie, jednak warto powiedzieć graczom, że jeśli każdy zrezygnuje z odpowiadania na choćby dwa pytania, dużo stracimy.



Po zagraniu wiele razy w różnych wariantach (np. w wariancie, w którym każdy odpowiada na wylosowane pytanie) może zabraknąć czegoś nowego. Myślę, że Pytaki można tworzyć dalej, w zasadzie w nieskończoność :) Każdy może wymyślać kolejne pytania, które dla innych będą niespodzianką.
Zachęcamy Was bardzo do skorzystania z Pytaków. Zwłaszcza, jeśli macie w rodzinie zbyt mało czasu, żeby ze sobą rozmawiać, lub jeśli czujecie, że wspólne oglądanie telewizji nie zbliża Was tak, jakby mogło. Jeśli macie problem z wyrażaniem uczuć, lub mówieniem o sobie. Granie w grę z małymi dziećmi sprawi, że mówienie o swoich uczuciach, pragnieniach i smutkach będzie naturalne, a te umiejętności pomogą im tworzyć dojrzałe więzi w przyszłości. Granie raz na jakiś czas sprawi, że będziecie na bieżąco, bo są przecież rzeczy, które się zmieniają, np. marzenia, czy postrzeganie czegoś.
W Pytaki można grać wieczorem przy stole, ale wiem, że niektóre rodziny, zabierają je ze sobą w podróż, na długie samochodowe trasy.
Warto spróbować :) Na pewno Pytaki  Wam nie zaszkodzą :) A prawdopodobnie nawet pomogą :) Z każdą kolejną rozgrywką, gdy każdy z Was poczuje się pewniej, bezpieczniej, gdy przypomnicie sobie (o ile zapomnieliście) że lubicie przebywać ze sobą i rozmawiać, gdy zaczniecie się otwierać na siebie nawzajem, tworzyć nowe żetony, będziecie coraz bardziej lubić Pytaki.
Bo to naprawdę nie jest taka zwykła gra :)
Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej, możecie przeczytać sobie tu: Pytaki :)



sobota, 21 grudnia 2013

Kluchowy łańcuch na choinkę

Dziś Robercik robił kluseczkowy łańcuch na choinkę. Potrzebny jest makaron rurki, farby - najlepiej akrylowe, sznurek, koralik na koniec i najlepiej wsówka do włosów jako wielka, bezpieczna igła.
Miło jest też mieć rękawiczki, albo macie w domu gumowe, albo można wziąć foliowe ze stacji. Chodzi o to, że malowanie każdej kluski po kolei jest strasznie męczące. Sposób z rękawiczkami wymyśliła pewna Kasia P. ;P  Trzeba pomalować farbą obie rękawiczki i po kilka, czy kilkanaście kluch wziąć w ręce.
Potem trzeba je wysuszyć a gdy są gotowe ponawlekać. Wcześniej robiłam taki łańcuch z przedszkolakami i miałam w przedszkolu jeszcze taki ładny srebrny brokat w sprayu i bez względu na kolor makaroniki były jeszcze popsikane tym sprayem i ładnie błyszczące. W domku zrobiliśmy samą farbą, ale i tak jest ok ;)
Dużym plusem łańcucha jest to, że jeśli ma się w domu farby, a zazwyczaj każdy kto ma dzieci ma w domu jakieś farby, można go zrobić za 2.50 ;) A zajęcie jest na dłużą chwilę. Nie jest to oczywiście szczyt elegancji, jednak moim zdaniem w choinkach dla dzieci nie chodzi o elegancję i przesadną estetykę, a bardziej o to, żeby dzieci miały przyjemność z tego, że wisi na niej dużo rzeczy zrobionych przez nie :)



Robert wykończony po pracy ;P

Nasza specjalna igła



Mniej więcej połowa naszego łańcucha :)

czwartek, 12 grudnia 2013

Wieniec adwentowy

Zrobiliśmy sobie w tym roku wieniec adwentowy. Wiele osób wiesza sobie taki na drzwiach, nasz leży na stole i służy nie tylko do wyglądania ;)Ponieważ więc nasz ma pozapalane i potopione świece, na potrzeby synkowego konkursu w przedszkolu zrobiliśmy nowy wieniec.
Oto przepis:
Potrzebujesz:
> pudło kartonowe
> nie potrzebny materiał, np. nogawkę od spodni
> taśmę klejącą
> mocny klej
>dwa rodzaje tiulu
>nożyczki
>przeróżne piękne ozdoby (im więcej naturalnych, tym moim zdaniem lepiej)

Przede wszystkim odrysowujemy duże koło a w nim małe koło i 4 kółka na świece ( najlepiej od świec plus 0,5 cm, bo kiedy obwiniemy wszystko tiulem, kółka się zmiejszą ) oraz drugie duże koło tylko z dziurką w środku (podstawa).

Do dolnej części przykładamy zwinięty w rulon materiał i przyklejamy zwykłą taśmą klejącą na okrętkę. Potem każde z kół owijamy tiulem. Składamy ze sobą obie części i owijamy kolejnym pasem tiulu aby te części połączyć. Oczywiście tą z dziurami na świece owijamy na tyle sprytnie, żeby móc tam potem te świece wsadzić ;P Efekt tych zabiegów wygląda mniej więcej tak:






Jak widać na zdjęciu my dodaliśmy sobie dla ułatwienie jeszcze taki złoty sznureczek - po pierwsze żeby tiul lepiej się trzymał po drugie później przyczepialiśmy do niego ozdoby, które były na drucikach.

No i właśnie. Pozostaje na tym etapie, ozdobić wieniec. My mieliśmy różne fajne ozdoby z różnych bukietów, od rodziców, plus orzechy włoskie, suszone plasterki cytryny, anyżowe gwiazdki, korę cynamonu itp. Dodatki przymocowane są na dwa sposoby -  klejem i drutem ;)





















A oto efekty naszej pracy :)
W kawałkach:





I w całości: